De term ‘orthomoleculair’ werd voor het eerst gebruikt in 1968, door professor Linus Pauling. Orthos komt uit het Grieks en betekent: juist, recht of gezond, en moleculair staat voor: de moleculen betreffende. In de orthomoleculaire geneeskunde streeft men er dus naar het lichaam stoffen aan te bieden die het optimaal kan gebruiken en verwerken om gezondheid te behouden of te herstellen.
Leefstijlgeneeskunde is ‘hot’
De wetenschap dat voeding een geneeskrachtige werking kan hebben stamt al van eeuwen geleden. Zo noemt Hippocrates (460-377 v Chr.) meerdere malen de geneeskrachtige werking van voeding; ’Laat uw voeding uw medicijn zijn en uw medicijn uw voeding’. Maimonides (1135-1204) hanteert de stelling dat: ’geen enkele ziekte die door dieet kan worden genezen, met andere middelen dient te worden behandeld’. Ook de Bijbel geeft in het Oude Testament duidelijke richtlijnen met betrekking tot wat voor ons gezond is en wat niet (bijvoorbeeld vlees van onreine dieren, zoals varken, haas, konijn)!
Voeding en gezondheid hebben veel met elkaar te maken. Het zoeken naar mogelijkheden om via voeding de gezondheid te verbeteren is dus niet iets wat behoort tot het alternatieve circuit! Leefstijlgeneeskunde is vandaag de dag ‘hot’. Vaak zijn voedingsadviezen ‘one size fits all’ en wordt er doorgaans nog te weinig gekeken naar de persoonlijke fysiologie, wat concreet inhoudt dat niet iedereen perse hetzelfde hoeft te reageren op een bepaald voedingsproduct.
Behandeling ziektebeeld met voeding of antibiotica?
De invloed van voeding raakte de afgelopen eeuwen op de achtergrond doordat er schijnbaar effectievere behandelmethoden werden ontwikkeld. Denk hierbij aan de ontwikkeling van de chirurgie, antibiotica als krachtig middel tegen infectieziekten, verschillende vormen van medicatie, radiotherapie en chemotherapie. Deze therapieën boekten snelle resultaten waarbij de essentiële rol van voeding als ondergeschikt werd ervaren.
In de loop van de twintigste eeuw werd het steeds duidelijker dat er ziektebeelden voorkwamen die met één enkele stof konden genezen. De bekendste voorbeelden zijn die van scheurbuik, wat voorkomen werd door gebruik van vitamine C, en Engelse ziekte of rachitis, waar vitamine D een sleutelrol vervult. We hebben het hier over ziekten ontstaan door gebrek, die te voorkomen zijn door een minimale dosis van een bepaalde voedingsstof in te nemen, maar wat nu als we gaan kijken naar álle functies die zo’n stof heeft, wat zou dan de optimale dosis zijn om gezonder in plaats van “niet ziek” te worden? Dan wordt het steeds duidelijker dat voeding meer invloed heeft dan alleen het voorkomen van deze typische gebrekziekten.
Wetenschappelijk bewezen
Uit een groeiend aantal naoorlogse wetenschappelijke onderzoeken blijkt dat er wel degelijk een niet te verwaarlozen relatie bestaat tussen voeding en ziekten. Zo is inmiddels wel aangetoond dat slechte voedingsgewoonten een rol spelen bij het ontstaan van bijvoorbeeld obesitas, kanker, hart- en vaatziekten en ouderdomsdiabetes.
meer informatie: klik hier
